وبلاگ مجله سفر

» استون هنج، یادمانی باستانی و مرموز

استون هنج در اولین مراحل عمرش احتمالاً محوطه‌ای برای تدفین بوده است. این بنای تاریخی سنگی به حوالی ۳۱۰۰ قبل از میلاد تعلق داشته و از خندقی مدور و کرانه‌ای در امتداد «حفره‌های اوبری» (Aubrey holes) تشکیل می‌شود که حدود ۱ متر عرض و عمق داشتند و نامشان از کاشفی به نام «جان اوبری» گرفته شد. تمام این تشکیلات در چمن‌زاری فراخ در منطقه‌ای با شیب کم واقع شده که دایره‌ای به قطر ۱۱۰ متر را در بر می‌گیرد. طی حفاری‌هایی که به رهبری «ویلیام هالی» (William Hawley) در سال ۱۹۲۰ میلادی انجام شد، بقایایی از خاک درآورده شد که به نظر خیلی اهمیتی هم نداشتند؛ اما در سال ۱۹۳۵ مشخص شد که همگی به یک سوراخ بازمی‌گردند. بعدها طی کاوش‌هایی که در سال ۲۰۱۳ صورت گرفت، بیش از ۵۰,۰۰۰ استخوان انسان سوزانده شده در چاله‌های گچی پیدا شدند که به طور مجزا در حفره‌های اوبری دفن شده بودند. علیرغم بقایای انسانی کشف شده، اعتقاد بر این بود که این سوراخ‌ها در اصل به عنوان گور ساخته نشده بودند و قسمتی از یک مراسم مذهبی را تشکیل می‌دادند زیرا بقایای به دست آمده، صدها سال جوان‌تر از خود یادمان بودند. نکته دیگر آن بود که در میان این استخوان‌ها، استخوان گوزن، گاو نر و تعدادی ابزار سنگی هم در انتهای خندق پیدا شدند.

۰ نظر / ۲۶ بازدید